Misleidende windstilte

In de winter van 1916-1917, na maanden van zinloos geweld aan de Somme, viel het front ineens stil. Geen grote offensieven meer, nauwelijks terreinwinst, enkel nog een dubieuze kalmte. Soldaten stonden kniediep in de modder en hadden geen idee wat de volgende dag zou brengen. Het was niet zo dat er helemaal niets gebeurde. Integendeel. Maar de bedrijvigheid leek haaks op elkaar te staan. De wind kwam zogezegd uit twee richtingen, en hield iedereen precies op zijn plek.

Het lijkt een beetje op de impasse waarin de bitcoinmarkt zich bevindt.

Aan de ene kant is er tegenwind. Een bonte waaier aan redenen om te verkopen. Beleggers die er vroeg bijzaten nemen winst boven de 100.000 dollar. Anderen ruilen bitcoin in voor AI-aandelen en goud, de glimmende verhalen van het moment. Sommigen hebben het logische einde van de mythische vierjaarscyclus gezien. Weer een groep trekt simpelweg de handrem aan, strategisch, uit voorzichtigheid, twijfel, of vermoeidheid na een lange rit omhoog.

Daar bovenop verslechterde het macrolandschap tijdelijk. De shutdown van de Amerikaanse overheid zorgde voor onzekerheid, onder meer omdat essentiële economische cijfers niet werden gepubliceerd. Liquiditeit op de obligatiemarkt werd krap. En zelfs de AI-rally kreeg last van hoogtevrees; als ’s werelds favoriete groeiverhaal hapert, zorgt dat ook daarbuiten voor nervositeit.

Alles bij elkaar: stevige tegenwind. Maar vreemd genoeg krijgt die de bitcoinmarkt nog steeds niet echt klein.

Want in de VS schaart nieuw beleid zich steeds meer achter bitcoin en de bredere cryptosector. Na jarenlange dreiging vanuit Washington, volgt nu omarming. Grote financiële instellingen betreden de markt alsof ze dat altijd al van plan waren. De ETF-beleggers die in groten getale aan de markt deelnemen blijken verbazend standvastig. Maanden van prijsschommelingen, correcties en onzekerheden laten hen ogenschijnlijk onberoerd.

En dan is er de macro-rugwind die nog maar zachtjes voelbaar is. Centrale banken die terugdeinzen voor verder verkrappen. Renteverlagingen die dichterbij komen. Nothing stops this train, scandeert Lyn Alden hoorbaar op de achtergrond.

Het resultaat? Een wind die van twee kanten tegelijk waait. En daardoor lijkt bitcoin stil te hangen. En dat brengt ons terug naar de winter aan de Somme: daar bleek windstilte geen rust, maar het resultaat van spanning.

Ondergronds werden er tunnels gegraven, er werden voorraden aangelegd, en hele divisies wisselden van positie. De stilte was eigenlijk een kookpunt. Pas achteraf zagen historici hoe onvermijdelijk de volgende grote bewegingen waren.

Ook voor bitcoin voelt de windstilte niet als kalmte, maar als zenuwachtig wachten op een beslissing. Terwijl de prijs zijwaarts kruipt, bouwen whales posities op. Ontwikkelaars werken door aan de netwerken waarop waarde wordt vastgelegd. Steeds meer landen experimenteren met cryptoregels die adoptie juist mogelijk maken. En een groeiend aantal staatsfondsen legt nieuwe bitcoinreserves aan.

Dat is het misleidende van lange consolidaties: ze voelen als stilstand, maar gedragen zich als een veer die langzaam wordt ingedrukt. De spanning neemt toe, maar niemand weet wanneer hij losschiet. Pas achteraf oogt het logisch. Dat gold in 2013, in 2017, en in 2020–2021. En mogelijk weer in 2026.

De winter aan de Somme laat zien dat stilte zelden de eindtoestand is. Het is het moment waarop krachten worden herverdeeld. De één wacht, de ander bouwt. De één vreest, de ander verzamelt moed. En op een dag valt één van de winden weg, de angst of de hoop, en begint de beweging die achteraf onvermijdelijk leek.

Méér Alpha

Ben je Plus-lid? Dan gaan we door met de volgende onderwerpen:

1. Fusaka laat zien waar Ethereum naartoe wil
2. Roebel-stablecoin in opmars, verbod in de EU
3. Tien charts die 2025 tekenen