EenVandaag, EditieNL en als klap op de vuurpijl het acht uur Journaal. Opeens zag ik mezelf overal terugkomen op TV. Maar in plaats van trots bleef ik vooral gefrustreerd achter. Ik voelde me niet gehoord en niet serieus genomen. De afgelopen dagen heb ik nagedacht over een oplossing. Benieuwd of ik een antwoord vindt? Lees dan snel verder.
Samenvatting
- Door de bull market krijgen we veel verzoeken voor TV en radio.
- Ik ben niet tevreden met de items, doordat er teveel geknipt wordt.
- Het roer om: positiviteit is de juiste weg.
Deze editie van Bitcoin Alpha is een beetje anders dan de vorige. Zie het als een hoofdstuk uit het dagboek van Bart. Hij geeft je een inkijkje in de wereld van TV, Radio, Redacties, Journalisten en de leugens en sensatie die daarbij komen kijken.
Roepende in de woestijn
Mijn eerste media optreden was op 18 januari, op Radio 1. Bert had me de dag ervoor gebeld “of ik niet een keertje wat wilde vertellen”. Ik vond het erg spannend, maar stiekem vooral erg leuk. Bert bracht me in contact met de redacteur, die me vrij snel opbelde om de vragen te bespreken. Vol spanning ging ik op weg naar Hilversum, waar de studio zit. Ik werd daar bij de balie opgehaald door iemand van de redactie en mocht meelopen naar de studio. In de wachtruimte kon ik de studio al zien, waar het op dat moment over president Biden van de VS ging. Toen de muziek werd ingestart mocht ik naar binnen. Even snel kennis maken met de presentatrice, waarna de muziek langzaam weg begon te faden. Nog 1 keer diep ademhalen en het was game time.
Redelijk snel na mijn optreden bij Radio1 kreeg ik een mailtje van een andere redactie, namelijk die van SBS6: “Zou je dat verhaal ook bij ons willen komen vertellen?”. Het bleek te gaan om de 5 uur show. Voor de voetbalfans onder ons, deze talkshow kan je vergelijken met FC Emmen: ze spelen in de eredivisie, maar daar houdt het wel bij op. Toch leek het me leuk om te doen, dus rees ik af naar Amsterdam. Met een laag make-up op mijn hoofd (there is a first for everything) mocht ik plaatsnemen onder de studiolampen. Het ging eerst een halfuur over de ernstige rellen in Eindhoven voordat ik aan mijn pleidooi mocht beginnen. De gekste gedachten gingen door mijn hoofd: wat zou er gebeuren als ik flauwval? Of begin te schreeuwen? Het is immers live TV. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en kon ik zelfs mijn bitcoin node laten zien.
Er volgden een paar maanden zonder media aandacht, totdat de bull markt in april weer in alle hevigheid losbarstte. Zowel Bert, Peter als ik worden vaak gebeld om onze mening te geven in verschillende media. Althans, dat dacht ik. De laatste weken voel ik me namelijk niet serieus genomen. Een roepende in de woestijn. Ik herken mezelf niet in het beeld dat geschetst wordt door prominente figuren. Dat gevoel had ik bij de optredens die ik hierboven beschreef helemaal niet, dat was zelfs leuk. Waar zit dat verschil in?
Geknipt en geschoren
Het grootste verschil zit hem vooral in het format van het programma. Mijn eerste radio en TV optreden waren live. Het voordeel is dat je met een paar kleine slimmigheidjes vrij makkelijk je eigen verhaal kan vertellen. Bij vragen waar je eigenlijk niet over wil praten omdat ze afleiden van je echte boodschap kan je bijvoorbeeld een kort antwoord geven, zodat de presentator de volgende vraag stelt. Ook kan je zonder al te veel moeite het gesprek sturen door iets onverwachts te doen, zo had ik in beide uitzendingen een echte bitcoin node meegenomen om te laten zien. Hierdoor kon ik het hebben over het Lightning Network en razendsnelle betalingen. Nog belangrijker is dat dat een positief onderwerp is, in plaats van de FUD waar ze het normaal graag over willen hebben.
Alle opnames van de laatste tijd waren voor items in TV programma’s. Dat is een cruciaal verschil, omdat je geen idee hebt welk gedeelte van de opnames ze gaan gebruiken. Want opnames maken ze. Je staat vaak een half uur met de journalist te praten, terwijl de cameraman het filmt. Dat zijn overigens hele leuke gesprekken. Ik laat ze de node zien, vertel over het donatie systeem van de podcast, leg ze uit waarom de energiekwestie genuanceerder ligt dan je in eerste instantie zou denken en geef tips waarmee de kijker zich kan beschermen tegen scams. En dan komt het item op TV…
Ik wist dat er geknipt zou worden, maar holy shit, wat is dit?! Er bleef niets over van mijn verhaal, behalve een nietszeggende quote. Dit had ik niet verwacht, want ik had het hier expliciet met de redactie over gehad. We hadden samen besproken dat we (het item ging over bitcoin scams) positief zouden eindigen en de kijker tips zouden geven om zichzelf te beschermen. Ik was erg benieuwd, omdat het bijbehorende artikel wel erg goed uit de verf kwam. Helaas leek het uiteindelijke item vooral als doel te hebben om de kijker bang te maken, zonder oplossingen te bieden.
Op dezelfde dag als die uitzending kreeg ik een berichtje van de redactie van “De Vooravond”, een TV-talkshow op de NPO. Ze wilde graag dat ik wat duiding kwam geven over de situatie rondom Elon Musk, maar het was nog wat onduidelijk of ze “een serieus item” wilde maken. Ze zouden het me nog even laten weten. Ik heb niets gehoord, maar onderstaande tweet maakt duidelijk waar ze voor gekozen hebben.
Rugter Bregman schreef in zijn boek “De meeste mensen deugen” dat hij om deze reden niet meer naar het nieuws keek. Ik geef hem groot gelijk. Taleb merkt in Antifragile op dat het eigenlijk vreemd is dat het Journaal altijd 30 minuten duurt. Hij stelt dat het logischer zou zijn dat als er geen belangrijk niets is het journaal ook best 5 minuten zou kunnen duren. Natuurlijk kijkt een verhaal over Dogecoin makkelijker weg dan een uitzeenzetting over de aanstaande upgrade van het bitcoin protocol. Ik snap dus wel hoe het werkt, maar zit het me niet lekker.
Dit ben ik niet
Toen ik mijn item bij EenVandaag over bitcoin scams zat te kijken bekroop me een vervelend gevoel. Een gevoel van frustratie en machteloosheid. Waarom worden mijn tips over een goed wachtwoord niet behandeld? Of mijn tips over 2FA? De uitleg over “Don’t trust, verify!”? Tips waar de mensen daadwerkelijk wat aan zouden hebben, in plaats van de pure FUD die nu naar voren kwam.
Dit gevoel van frustratie werd nog eens versterkt door een aantal tweets, waaronder deze van Sander Schimmelpenninck:
Ik herken me hier niet in. Ik ben geen extreemrechtse libertariër. Ik wil dat zo graag uitleggen, in discussie gaan. Maar die kans krijg ik niet, omdat mijn woorden verknipt worden totdat er niets meer van overblijft. De dag daarvoor was Mathijs Bouman bij Nieuwsuur, in een item vol met fouten. Hij zei hierover dit:
Hij ergert zich dus aan crypto fans die hem de les lezen. Dat kan ik me overigens best voorstellen, ik erger me zelf soms ook behoorlijk aan de onbeschofte manier waarop men op Twitter met elkaar omgaat. Daarom heb ik in een reactie mijn mening op het item gegeven, onderbouwd met feiten. Geen reactie van Bouman.
Het roer om
Er moet dus wat veranderen, want hier word ik niet vrolijk van. Ik ben gestart met Satoshi Radio om mensen te helpen. Dit is ook het doel van de Nodezaak, waar we inmiddels meer dan 200 mensen een eigen bitcoin node hebben laten maken. Ik kan daar de hele dag over vertellen, vraag maar aan mijn vriendin. De donaties uit de meeste gekke uithoeken van de wereld, mensen die voor het eerst leren programmeren: dat is waarvoor ik het doe.
Dan is de vraag natuurlijk: moet ik helemaal stoppen met de optredens in de media?
Dat denk ik niet. De energie die ik kreeg van het vertellen over de bitcoin node bij de 5 uur show smaakt naar meer. Maar dan moet ik het wel anders aan gaan pakken, kieskeuriger zijn. Een duidelijker verhaal naar de redactie en journalisten. Ik ga niet meer “wijzen naar een grafiek”, maar een positief verhaal over bitcoin vertellen. Niet meer praten over scams zonder oplossingen aan te bieden. De weg voorwaarts is een weg van positiviteit, daar ben ik van overtuigd. Ik hoop dat daar plaats voor is.
Stelling
Aanschuiven in de reguliere media is verspilde tijd.
Wat vind jij hiervan? Hieronder (op de website) kan je een reactie achterlaten. We zijn benieuwd naar je mening!