Stel je voor: het is 1848, Californië. Geruchten gaan rond over een spectaculaire vondst. Goud. En niet zomaar een beetje, maar genoeg om iedereen die het vindt rijk te maken. Mensen laten hun leven achter, pakken wat spullen en gaan op pad.

Van over de hele wereld komen ze naar Californië, gedreven door de belofte van goud, rijkdom en een nieuw begin. Deze waanzinnige hoop, deze droom, drijft hen vooruit, vaak zonder dat ze weten wat hen precies te wachten staat. Velen graven weken, maanden, soms zelfs jaren zonder ook maar een korrel goud te vinden. Maar er zijn ook mensen die wel goud vinden – en niet zo’n beetje. Denk aan fortuinen die je leven voor altijd veranderen. Het feest kan beginnen.

Het enthousiasme groeit, en iedereen lijkt erin te geloven. Maar zelfs de grootste optimisten konden niet voorzien hoe groots dit alles zou eindigen: de California Gold Rush bleek voor velen meer dan een droom. Steden ontstonden uit het niets. San Francisco, ooit een slaperig havenstadje, groeide explosief en werd het bruisende hart van de westkust. Sommigen hadden werkelijk alles gewonnen, van goud tot nieuwe levens vol kansen.

undefined
De goudgekte lokte innovaties uit in de scheepsbouw, waardoor de reistijd tussen New York en San Francisco daalde van 7 naar 4 maanden. Zo profiteerden zelfs degenen die geen goud vonden indirect van de kansen die de gold rush met zich meebracht.

We reizen wat verder terug in de tijd, naar 1720, Londen, Engeland. Hier ontstond een vergelijkbaar verhaal, maar met een totaal andere afloop. De South Sea Company, ooit aangekondigd als de kip met de gouden eieren van de handel met Zuid-Amerika, beloofde ongelooflijke winsten.

Net als de goudzoekers in Californië renden mensen naar deze kans. De aandelen van de South Sea Company schoten omhoog, en iedereen wilde instappen voordat het te laat was. Voor sommigen leek dit het ticket naar een leven vol luxe. De verwachtingen rezen de pan uit. Een paar vroege beleggers verzilverden hun winst en vierden feest, maar al snel kwam de onvermijdelijke crash. De luchtbel barstte. Wat ooit een glorieuze belofte van rijkdom leek, veranderde in een golf van verdriet en schulden. Mensen verloren alles. De droom, die op hoop gebaseerd was, bleek niets meer dan rook en spiegels. Feest werd verdriet.

Chart showing Isaac Newton losing money in the South Sea Company
Isaac Newton. Je weet wel, die Engelse natuurkundige, wiskundige, astronoom, natuurfilosoof, alchemist, officieel muntmeester en theoloog. Uitgerekend hij verloor 20.000 pond (nu meer dan 5 miljoen euro) door de top te kopen. (Bron grafiek: Vas Musca)

En nu, in 2024, bevinden we ons in een soortgelijke situatie op de cryptomarkt. Weer zien we diezelfde dynamiek van hoop, van mensen die hun geld en vertrouwen in de toekomst van de markt leggen, aangedreven door een aantal factoren die de hoop versterken. Een sentiment dat bijna tastbaar is.

Ten eerste kijken mensen naar de gelijkenissen met 2023, een jaar waarin de markt lange tijd stil leek te staan, om uiteindelijk met een explosieve prijsstijging te verrassen. Beleggers zien dezelfde patronen nu, en dat voedt de hoop dat de geschiedenis zich zal herhalen. Maar patronen zijn verraderlijk: wat één keer gebeurde, hoeft niet opnieuw te gebeuren.

Dan is er de toenemende liquiditeit op de wereldwijde geldmarkt. Centrale banken verruimen de geldhoeveelheid, en het aantrekken van kapitaal wordt goedkoper. Hogere liquiditeit betekent meer geld om te beleggen. Het idee dat dat geld vanzelf richting de cryptomarkt zal stromen, leeft sterk. Meer geld betekent immers hogere prijzen, toch? Maar zoals iedere belegger weet, kan extra liquiditeit ook leiden tot inflatie of naar andere markten vloeien. De hoop is dat dit geld richting bitcoin en altcoins stroomt, maar dat is allerminst zeker.

En dan China. Terwijl de Amerikaanse centrale bank in 2023 de geldkraan dichtdraaide door de rente te verhogen, bleef China een andere koers varen. In het vierde kwartaal van 2023 injecteerde de Chinese overheid heel wat kapitaal in hun economie. Omdat de bitcoinprijs destijds steeg, worden die twee gebeurtenissen met elkaar in verband gebracht. Maar de vraag blijft of de economische realiteit van China de cryptomarkt echt ten goede komt, of dat de correlatie deze keer minder sterk zal zijn.

Tenslotte staat het terugbetalen van FTX-crediteuren voor de deur. Als je de finfluencers geloven moet, worden de zakken van gretige cryptofans deze week in één keer met 16 miljard dollar gevuld. Afgezien van het feit dat de tijdlijn die op X rondgaat niet klopt, is de vraag of deze investeerders niet gewoon hun wonden likken en besluiten hun geld in veiliger havens te parkeren.

Al deze ingrediënten samen creëren een luchtbel van hoop. En hoop is krachtig. Maar net als met opium, de andere helft van hopium, kun je er ook een flinke kater aan overhouden. Hoop kan leiden tot onrealisitische verwachtingen, tot het negeren van risico’s. Het is gemakkelijk om meegezogen te worden in de euforie, maar het einde is nooit gegarandeerd feest. Zoals we hebben gezien in zowel de California Gold Rush als de South Sea Bubble, kan dezelfde hoop leiden tot feest en verdriet, tot rijkdom en lege zakken.

Dus, hier staan we weer. Aan de vooravond van wat sommigen zien als een nieuwe explosie van rijkdom. De vraag is: wordt het feest of verdriet? De markt beweegt op hoop en sentiment, maar de fundamenten blijven grillig. De enige zekerheid die we hebben? Financiële markten bewegen zelden in nette, lineaire patronen. Dat had Newton kunnen weten!

En nu, Alpha’s, gaan we door met de volgende content voor onze Premium Members:

  1. MicroStrategy is het snelste paard
  2. De cryptoplannen van Harris
  3. Ethereum leeft op?