Wendigo N.V.

Het is een koude nacht in het bos. Het deed hem denken aan die ene nacht, vijf jaar eerder. Die vervloekte nacht. Was hij maar nooit op jacht gegaan die dag. Was hij maar thuis gebleven. Niemand had kunnen voorspellen dat het zo zou gaan. Hij was de beste jager van het dorp. Hoe hij die nacht de weg was kwijtgeraakt weet hij nog steeds niet. Het waren de meest vreselijke nachten. Wind, sneeuw en honger. Onstilbare honger. Hij had nooit verwacht dat hij iemand van zijn eigen soort kon eten. Hij lacht. Die honger is nooit meer weggegaan. Hoewel zijn lijf inmiddels drie keer zo groot is als vijf jaar terug, is hij veel magerder. Her en der prikken de botten uit zijn asgrijze huid. Hij veegt zijn bebloede lippen af. Hij had gehoopt dat zijn drang naar nieuw vlees minder zou worden. Maar ondanks dat hij zijn laatste slachtoffer gister gemaakt had, was hij nu alweer bloeddorstiger dan ooit.