Een bekend fenomeen tijdens een bearmarkt is FUD: fear, uncertainty and doubt. In een bullmarkt wordt elk nieuwtje positief uitgelegd, in een bearmarkt is elk gerucht aanleiding voor een doemscenario. Het merendeel blijkt achteraf mee te vallen: de angst, onzekerheid en twijfel blijken ongegrond. ‘Het was niets meer dan FUD’, zeggen we dan.

In de loop der jaren komt sommige FUD vaker bovendrijven. ‘China doet crypto in de ban’, is er zo een. Net als de discussie die deze week de kop opstak over het beveiligingsmodel van bitcoin. Wat maakt het netwerk veilig? En is dit model toekomstbestendig?

Bitcoinontwikkelaar Peter Todd sluit niet uit dat er in de toekomst minder weerstand is tegen het loslaten van het maximale aantal bitcoins dat nu in de broncode op 21 miljoen is vastgelegd.

Analist Dylan LeClair zag dit en reageerde met een video waarin hij uitlegt waarom hij zich niet zo druk maakt over het verdwijnen van de block subsidy in de komende decennia.

Hij stelt een scenario voor waarin het na een halving voor sommige miners niet meer winstgevend is om te minen, omdat de block subsidy te laag is om de kosten te dekken. Deze miners zetten hun apparatuur uit, waardoor de hashrate (totale rekenkracht van het netwerk) daalt. De tijd tussen twee blocks zal toenemen, en mogelijk ook de wachtrij met transacties en de transactiekosten.

Deze situatie zal een tijdje zo blijven, totdat een paar weken later automatisch de difficulty naar beneden bijgesteld wordt. Hierdoor zal de tijd tussen twee blocks weer afnemen naar het doel van tien minuten. De eventuele wachtrij wordt weggewerkt en de transactiekosten dalen weer. De miners die overblijven zijn weer winstgevend. Tick tock, next block. Niets aan het handje, aldus LeClair.

Hoe werkt de difficulty adjustment?

Met die conclusie waren meerdere mensen het oneens. Nic Carter zegt dat je geen discussie met varkens moet voeren, omdat de enige uitkomst is dat je dan zelf vies wordt. Hij voegt toe dat hij het inmiddels “geaccepteerd heeft dat niemand een eerlijke discussie over het beveiligingsbudget wil voeren”. Eric Wall zegt sarcastisch dat we ons geen zorgen hoeven te maken en dat de bitcoin laser eyes alles onder controle hebben.

Uit deze tweets blijkt niet precies wat de heren aan te merken hebben op de denkwijze van LeClair. Wij zullen een poging doen om de cynische tweets van wat onderbouwing te voorzien.

Wat LeClair in zijn video correct beschrijft is de difficulty adjustment. De difficulty bepaalt hoeveel werk een miner gemiddeld moet doen om een geldig block te maken. Door die te variëren blijft de tijd tussen twee blocks gemiddeld tien minuten, ongeacht de hoeveelheid rekenkracht in het netwerk.

Elke 2016 blocks wordt de difficulty door alle deelnemers aan het bitcoinnetwerk tegelijk aangepast op basis van de afgelopen periode. Was de gemiddelde tijd tussen twee blocks te kort? Dan moet de difficulty wat omhoog. Een briljant mechanisme dat ervoor zorgt dat het toevoegen van rekenkracht zorgt voor meer veiligheid, en niet voor meer nieuwe bitcoins.

Wat is het security budget?

De difficulty adjustment houdt de tijd tussen twee blokken op tien minuten. Het heeft daardoor geen zin om ‘harder’ te minen in de hoop elke vijf minuten een block te minen, en daarmee twee keer zo veel bitcoin te verdienen. En andersom zorgt het ervoor dat het netwerk blijft functioneren als een deel van de miners (noodgedwongen) stopt.

Maar hier had LeClair niet moeten stoppen met zijn redenering. Alles wat we hiervoor bespraken zorgt ervoor dat bitcoin in technische zin blijft draaien, maar zegt niets over de waarde van het netwerk. Vergelijk het met het Russische automerk Lada. Dat merk staat erom bekend auto’s te maken die niet kapot te krijgen zijn, maar toch wil niemand er in rijden.